Allereerst bedankt voor al jullie leuke reacties, mails en skypegesprekjes. Wat heerlijk toch dat dat allemaal kan!

We hebben weer een hoop gezien en gedaan deze week. Ondertussen kunnen we de herfstkleuren dromen. New England is leuk voor twee weken maar daarna is het echt tijd voor wat anders. Op naar New York dus!

De week begon in Bangor, de hoofdstad van Maine. Hier woont Stephen King en dat moest ik als oude fan toch even zien. Gelukkig bleek er een geocache achter z’n huis te liggen en had ik dus een mooie smoes om er langs te gaan. (Wie nog niet weet wat geocachen is, hier een kort filmpje ter uitleg, www.geocaching.com). Huis en cache gevonden, missie geslaagd.

In de White Mountains gaan we op zoek naar elanden, na uren rondrijden vinden we een stel grazende mooses langs de kant van de weg, ze zijn niet echt bang van het langsrazende verkeer en we kunnen er op ons gemak naar kijken.

De volgende dag rijden we met de auto Mount Washington op. Blijkbaar is dit een hele prestatie want bij ons toegangsbewijs ontvangen we een megabumpersticker met “this car climbed Mount Washington”. Tja, als ik er nou ’s lopend op gekomen was, dat zou pas een prestatie zijn! Boven op de top is het ijzig koud, er rijdt een stoomtreintje en de machinist heeft veel werk om het spoor ijsvrij te houden. Hier is de hoogste windsnelheid ooit gemeten (320 km per uur).

De dagen vullen zich verder met verschillende hikes in de bergen door de mooie bossen. We wandelen zo’n 10 km per dag. Stiekem hoop ik gelijk wat kilo’s kwijt te raken, maar het amerikaanse eten helpt niet echt mee. We moeten echt moeite doen om bruin brood te vinden en eten zo veel mogelijk bij de chinees, die vaak prima buffetten hebben voor zo’n 8 euro pp incl. drinken! Dat maakt de dure overnachtingen in motels weer wat goed. Voor kamperen is het echt veel te koud hier in de bergen.

Zaterdag zijn we naar het pompoenenfestival in Keene gegaan. Hier proberen ze al 20 jaar ieder jaar zoveel mogelijk bewerkte pompoenen bij elkaar te krijgen en hun eigen record te verbeteren. Dit jaar waren er zo’n 30.000 (echt waar!), een prachtig gezicht als ’s avonds de kaarsjes aan gaan. Wij leveren ook een bijdrage en maken onze eigen halloweenpompoen, smerig werkje. Her en der spelen bandjes en overal zijn standjes met plaatselijke lekkernijen zoals clamchowder (vissoep), beef jerky (reepjes gedroogd vlees), maple syrup, apple cider, pumpkin pie enz…… Veel mensen zijn verkleed of zien er van zichzelf bijzonder uit. Het tuinbroekengehalte is hoog. Opvallend is dat je nergens een biertje kunt kopen. Dat is in Nederland dan toch wel anders.

Vandaag heb ik m’n eerste echte berg beklommen! Ok, hij was niet echt hoog (net geen 1000 meter), en we begonnen halverwege. Maar het was erg steil en niet echt een pad, maar een hoop geklauter over rotsen. Na twee en een half uur hijgen en puffen kon ik eindelijk van het uitzicht op de top genieten. Voor Michiel was het natuurlijk appeltje/eitje. Meerdere keren vroeg hij “leuk he, zie je nou hoe leuk het is?” Ik had niet eens adem genoeg om te antwoorden, misschien maar goed ook.

Eenmaal terug in de auto op weg richting New York met de ondergaande zon op m’n gezicht en onder invloed van een overdosis losgekomen endorfines kon ik eindelijk beamen dat het misschien toch wel de moeite waard was geweest. De spierpijn komt morgen pas.