Onze reis in Nieuw Zeeland is nogal bibberig en in lichte paniek geëindigd. Het begon al de dag voor vertrek toen MariAnne op haar ticket keek en van Auckland (dat 1000 km noordelijker ligt) bleek te vliegen i.p.v. van Christchurch. Hoe regel je op zo'n korte termijn ('s avonds laat en met kerst) dat je binnen 12 uur alsnog in Auckland bent om je vlucht te halen? Gelukkig bleek Djoser (die de vlucht verkeerd doorgegeven had) een noodnummer te hebben. Na een hoop heen en weer gebel naar Nederland konden we tegen middernacht eindelijk gaan slapen.

Om 2.00 werd ik wakker. Ik dacht van MariAnne die heen en weer lag te draaien in het stapelbed boven me. Ik ging zitten, maar het bed bleef schudden en ik hoorde nu ook harde, doffe knallen alsof er explosies onder het hostel waren. 'Een aardbeving Kiek!' hoorde ik boven me roepen. Compleet gedesorïenteerd ging ik op zoek naar het lichtknopje terwijl het gebouw om me heen kreunde en zuchtte en voor m'n gevoel ieder moment kon instorten. Er was echter geen elektriciteit en dus geen licht meer en m'n zaklamp was ver onder in m'n rugzak ingepakt. Tja wat te doen? We liepen als een kip zonder kop door de kamer heen te rennen terwijl michiel (met z'n oordoppen in) langzaam wakker werd en onderkoeld vroeg wat er aan de hand was. Ook na uitleg bleef hij rustig liggen. 'Geef me je zaklamp, we moeten hier weg!', gilde ik terwijl ik me in recordtempo aankleedde. Ondertussen was het schudden opgehouden en kalmeerden we enigszins. Als Base Backpackers (het hostel) in een gebouw van 100 jaar zit en een 7.1 quake in September heeft overleefd, zal het nu ook wel loslopen. In de gang kwamen we een paar dronken droppies tegen die er volkomen relaxed uitzagen, ondertussen sprong de verlichting weer aan en MariAnne ging terug naar bed, Michiel lag er gewoon nog steeds in.

Ik besluit niet meer naar bed te gaan, wil vluchtklaar zijn bij herhaling en kan er met m'n hoofd niet bij dat de rest er blijkbaar anders over denkt. Internet is gelukkig ook weer in de lucht en snel lees ik alles over aardbevingen. Er blijkt zelfs een site (http://www.christchurchquakemap.co.nz/) waar je alle naschokken in en rondom Christchurch vanaf september kan zien op google earth, dat zijn er zo'n 4000! Echter zo'n harde als deze nacht en zo in het centrum was nog niet voorgekomen. De beving van 2.07 uur staat er ook al op en blijkt een schok van 4,2 op de schaal van Richter. Terwijl ik dit zit te lezen in de kantine op de 3e verdieping hoor ik weer een paar harde knallen en beginnen de ruiten te trillen. De stroom (en internet) blijven het gelukkig doen en de volgende uren breng ik nerveus surfend door tot het het tijd is om Michiel te roepen voor de airportshuttle. Nog nooit zo opgelucht geweest om ergens te vertrekken. We nemen afscheid van MariAnne wiens vlucht een paar uur later gaat, en ik vind het helemaal niks om haar hier nu achter te laten. Maar zelf is ze er relaxed onder en gaat ze zelfs nog even terug naar bed.

Als we, veilig en wel, in Sydney zijn aangekomen, zie ik op de quake-site dat er om 10.30 uur nog een beving is geweest van 4,9 met veel schade aan gebouwen (vooral ons hostel) en evacuaties, het is zelfs op het nieuws hier in Australië. Gelukkig mailt MariAnne dat ze goed is weg gekomen met haar vlucht van 10.10 uur. Net op tijd.

Damage Caused to Christchurch by Boxing Day Aftershocks

A 4.2 quake awoke many Christchurch residents at 2:07am on the 26th December 2010. It was the first in a series that have caused more damage to buildings and structures in the city. After the 4.9 aftershock the areas adjacent to Cathedral Square were cordoned off to traffic.

X Base Backpackers in Cathedral Square suffered cracking, and bricks and masonry fell off the left hand side. The building was evacuated and shocked residents were sitting in the square with their bags, waiting to hear what arrangements had been made for them.

Een kerst om niet te vergeten dus. Een kerst die sowieso anders was door het lekkere weer en de leuke dag die we doorbrachten bij de zeer gastvrije familie van MariAnne. Pauline is van maori afkomst maar Leen en hun logé Eef zijn onvervalste schiedammers, die wel een borreltje lusten en in plat rotterdams onverbloemd hun mening verkondigen en waar we veel om moeten lachen. We hebben een heerlijke picknick in Akaroa, bezoeken een edelstenenverzamelaar en tafelen gezellig met de hele familie na in hun tuin in Sumner. Dat was een veel betere afsluiter van onze reis in Nieuw Zeeland!