Om niet in één keer 20 uur achter elkaar te moeten vliegen van Perth naar Nederland, hebben we Hong Kong als tussenbestemming gepland. Hier doen we een korte citytrip voordat de reis dan werkelijk gaat eindigen. Australië laat ik met weemoed achter, wat was dit een relaxed land zeg en wat hebben we een hoop mooie dingen gezien. Als ik op het vliegveld van Perth zit te sippen dat we hier weg gaan, hoor ik Michiel ineens enthousiast en erg Nederlands tegen iemand praten. Het blijkt Marc, een goede vriend van Michiel, te zijn!! Tjeeeemig hoe klein kan de wereld zijn, wat gaaf en wat toevallig. Hij is hier voor z'n werk (dat wisten we via SMS-jes) en zat zo'n 2000 km ten noorden van ons. No way dat we elkaar zouden treffen, dachten we. Maar dus wel! We hebben net tijd voor een paar biertjes en bijkletsen voor onze vluchten vertrekken, hij naar Dubai, wij naar Hong Kong. Geweldig!

In het vliegtuig kunnen we uit zoveel goede films kiezen dat we er een bioscoopnachtje van maken met als gevolg dat we totally brak aankomen in de ochtend. We moeten ook nog 'ns 4 uur wachten tot de hotelkamer vrij is en na een paar uurtjes slapen is het al weer eind van de middag. We gaan op verkenning. Ik verwacht een stinkende, lawaaierige, chaotische stad, maar het tegendeel is waar. Natuurlijk is het druk, maar het loopt als een goed geoliede machine. Alles staat aangegeven in het engels, er wordt niet getoetert, mensen dringen niet voor en staan keurig allemaal rechts op de roltrap zodat de gehaasten er makkelijk langs kunnen. Het openbaar vervoer is perfect geregeld en kost een schijntje. We reizen 4 dagen rond met tram, metro, bus en boot voor nog geen 8 euro pp. Ik moet heel vaak aan de film Blade Runner denken qua straatbeeld, vooral de eerste avond. Het is donker en het miezert, mistflarden door de straten, overal wolkenkrabbers, knipperende neonletters, grote tv schermen met schreeuwerige reclames, een mierennest van etende en shoppende chineesjes (zelfs ik kan over ze heen kijken), de straten vol taxi's en bussen, en marktkraampjes die tot diep in de nacht hun, vaak nog levende, waren verkopen. Ook hier geen politie te bekennen (ook geen zwervers/bedelaars trouwens). Het enige uniform dat we zien is van een bewaker die met veel omwegen en meerdere spijtbetuigingen vraagt of we niet op de trap voor zijn bankgebouw willen zitten.

Hong Kong bestaat uit meerdere delen, de twee voornaamste zijn Kowloon, op het vasteland en het centrum op Hong Kong Island waar wij verblijven. De bebouwing in het centrum loopt van de kust omhoog tegen de bergen achter de stad op. Hierdoor zijn er veel kleine straatjes met trappen, een openlucht roltrap van een kilometer en een tramkabelbaan richting bergtop. De dag dat wij 'the Peak' op gaan is het helaas weer mistig en zien we slechts witte leegte waar honderden wolkenkrabbers zouden moeten staan. Michiel laat z'n rug een paar keer masseren, wat iets verlichting geeft. In de tussentijd kan ik mooi winkelen, want het is hier echt 'shop untill you drop'. Alles is zo ontzettend goedkoop in vergelijking met NZ en Australië. Helaas zitten we qua bagage zo'n beetje aan onze max, dus blijft het vooral bij 'kijke kijke, nie kope'. Na een paar dagen blijken veel winkels dezelfde dingen te verkopen en moet ik enigszins teleurgesteld concluderen dat Hong Kong een eenheidsworst is met weinig nieuws onder de zon. Het eten waar ik de eerste avond nog zo van geniet (BBQ pork and peking duck), wordt na een paar keer ook saai en al snel zitten we aan de sushi (hopelijk geen radioactieve zalm) en betrappen we onszelf zelfs een keer bij de burger king, iets waarvan ik me voorgenomen had nooit te doen in een stad waar lekker en goed eten in overvloed is. We proberen nog wel 'Yum Cha', een soort tapas maar dan chinees. Geen menukaart en geen engelssprekende obers in deze eetlokalen vol locals. We worden naar een ronde tafel, waar al een aantal chinezen zit te eten, gedirigeerd. We krijgen een stempelkaart en een grote pot thee en daar zitten we dan. Na wat gebarentaal begrijpen we van ons tafelgenoten dat we de trolleys die uit de keuken komen in de gaten moeten houden. Zodra daar iets opstaat waar je trek in hebt, loop je de ober met het karretje achterna en geef je je stempelkaart, waarna je het gerecht mee kunt nemen naar je tafel. De keukendeur wordt goed in de gaten gehouden, zodra er een karretje verschijnt, springen er van alle kanten mensen op af met wapperende kaarten. Het lukt ons uiteindelijk om 3 gerechtjes te bemachtigen, we weten nog steeds niet wat we nou eigenlijk gegeten hebben, maar gelukkig niet de kippentenen die ik bij de buurman spot.

De skyline is haast net zo mooi als die van New York. Ook hier zien we 'm van meerdere kanten, vanaf de boulevard aan de overkant en op de beroemde starferry (0,20 eurocent per overtocht). Het leukst is toch wel de sound & light show die iedere avond vanaf 20.00 uur te zien is met de wolkenkrabbers in de hoofdrol. De laserstralen zijn goed te zien ondanks, of misschien wel juist door de flarden mist boven de zee. Ook bezoeken we nog een oude ommuurde stad, een megagrote Boedha op één van de bergen en een paar tempels, die helemaal blauw staan van de wierook dat met bossen te gelijk wordt aangestoken.

En dan, woensdagochtend 23-3 om 5.00 uur is daar onze wake-up call. Uw vakantie is voorbij, u moet naar huis, u moet weer aan het werk, het is klaar. We rijden door het donker naar het vliegveld. Wereldreizigster Kiek blijkt een mes, een kurketrekker en drie aanstekers in haar handbagage te hebben, tja inleveren dus. Blijkbaar wat afwezig geweest tijdens het inpakken gisteravond. Vanavond slaap ik in m'n eigen bedje, mixed feelings. Normaal kan ik niet wachten met naar huis gaan, maar deze reis was zo relaxed, die sfeer wil ik niet kwijtraken. Volgende week het laatste verhaal. Een soort samenvatting en nabeschouwing zeg maar, om af te navelen, om het af te ronden.