Hier een update van de laatste weken. Er is weer een hoop gebeurd. Michiel klust zich helemaal wezeloos, ik help waar kan (lees "waar mag") en houd me daarnaast bezig met alle praktische voorbereidingen en het opruimen, aanschaffen en inpakken van spullen.

We volgen de Grande Nigeria nauwlettend en stiekem hoop ik op wat vertraging zodat we nog wat meer tijd hebben om de camper zover mogelijk af te krijgen. Well, you get what you need, is mijn ervaring in het leven en ik zie op de shipfinderapp dat het schip al dagen in Dakar ligt. Als ik google op de naam van het schip, blijkt dat ze aan de ketting ligt en dat de bemanning én de passagiers zijn gearresteerd i.v.m. smokkel van cocaïne (het zal je maar gebeuren als passagier!!!), er is zo'n 700 kg gevonden in de auto's aan boord. Nou die vaart dus voorlopig niet meer. In lichte paniek begin ik me te oriënteren op vliegtickets aangezien de 6 hutten aan boord een jaar van tevoren geboekt moeten worden en er dus niet snel weer een plek voor ons aan boord zal zijn op de andere 3 lijndiensten (er vaart er één per week naar Zuid Amerika) omdat die natuurlijk al lang volgeboekt zijn. Maar wonder boven wonder tovert Grimaldi nog een megavrachtschip uit z'n hoge hoed en krijgen we een paar weken later bericht dat we alsnog in september kunnen vertrekken maar dan met de Grande Argentina en twee weken later dan gepland. Helemaal goed!!

Ondertussen doen we een paar testritjes naar de Brouwersdam en dat maakt dat ik er steeds meer in begin te geloven dat we dit echt gaan doen. Ik durf me langzaam te gaan verheugen en m'n werk meer los te laten. Ik schrijf m'n ontslagbrief en nu is het voor het eggie. Michiel wacht tot het laatste moment, maar eind juli neemt ook hij eindelijk de stap. Straks ontvangen we ons voorlopig laatste salaris en weten we met welk budget we op reis kunnen nu de grote uitgaven aan de truck en voor de bootreis gedaan zijn. De uitgaven aan de truck blijken minder dan gedacht, mede doordat er her en der spullen geritseld kunnen worden, er hulp is van vrienden, Aliexpress en Marktplaats onze favoriete sites zijn momenteel en we een goede lasser in de buurt hebben gevonden. Dat betekent dat we mogelijk nog langer op reis kunnen dan gepland. Ook ontstaat er het idee om de zomers in Nederland door te brengen (in de huizen van vrienden die dan op vakantie gaan, alleen weten zij dit nog niet, hahaha), de truck in Uruguay te stallen en dan vakantiewerk te doen. Bij mijn werkgever zou dat bijvoorbeeld prima kunnen. Ook daarmee zouden we de reistijd kunnen verlengen. Nou ja eerst maar eens kijken of deze "way of life" ons bevalt, maar niet teveel vooruit plannen.

De verbouwing blijft trager verlopen dan verwacht en gehoopt. De keuken is nu echt wel af, zo ook de bovenkastjes. Afgelopen maand heeft Michiel de watertank ingebouwd en alle benodigde waterleidingen en afvoeren gelegd naar boiler, keuken, douches (één binnen en één buiten) en wc. De garage en de cabine zijn ook af. De badkamer krijgt langzaam vorm. Verlichting, verwarming en stopcontacten heeft hij ook gemaakt. De buitenkant is nu ook helemaal klaar, de dieseltank en reservedieseltank zijn schoon en hangen weer onder de truck, zo ook een kastje voor de gasflessen, de vuilwatertank, twee nieuwe opbergbakken en de door mijn vader gereviseerde generator. Ik verf alles zwart.

Wat er nog gemaakt moet worden is: laatste beetje badkamer, kastje vriezer, hoekbank, tafel, binnendeur, elektra, zonnepanelen op dak, dakraam, horren en dan binnen alles nog verven. -Zucht- Als ik dit zo opschrijf voel ik weer die lichte paniek, ken je dat, van dat gefladder in je borst? Gelukkig is daar Michiel die onverstoorbaar door buffelt en er een "kikke bak" van maakt, zoals voorbijgangers regelmatig zeggen. Zijn ondertussen gevleugelde uitspraken "ach ik rommel maar wat aan" en "het komt wel goed joh" zijn me dierbaar geworden en maken dat ik er in blijf geloven. Nog 6 weken!