Zijn jullie al reisverslagmoe? Kan ik me wel voorstellen, iedere week zo'n lap tekst met zonnige belevenissen terwijl je zelf in een koud, donker en druilerig land zit. (Of is de lente al begonnen?) Toch begin ik aan weer een verhaal, het 20ste alweer, feitelijk het 21ste, want ik heb afgelopen week ook een artikel geschreven (in het engels!) voor het tijdschrift 'Geocaching Australia'. Dit was me via een mail gevraagd te doen, nadat één van mijn logjes gelezen was waarin ik onze wereldreis benoemde. Een kort artikel over onze reis en geocachen onderweg. Het komt ook op deze site, vooral voor mezelf (om het verhaal compleet te houden) maar natuurlijk ook voor eventueel geïnteresseerden of mensen die zich héél erg vervelen. Ondertussen heb ik een nieuwe mail ontvangen dat m'n verhaal geplaatst gaat worden in het aprilnummer, leuk!

In Portland blijven we twee dagen, het internet is er gratis op de camping en dat komt hier nauwelijks voor, dus maar even gebruik van gemaakt. Het stadje zelf stelt weinig voor, maar toch worden we nog verrast door een vliegshow en 's avonds vuurwerk. In Port Fairy gaan we gezellig uit eten in een Ierse pub, het eten is (zoals altijd in een Ierse pub) niet heel bijzonder, maar de ambiance voldoet weer aan de verwachtingen. Relaxte zitplekken, een moppentappende bartender, goede muziek en natuurlijk Guiness van de tap, een traktatie. Michiel informeert naar surflessen, maar de zomervakantie is voorbij, en het seizoen loopt op z'n eindje, dus er valt niet veel te regelen. Op de camping is het trouwens wel druk, er worden komende week kampioenschappen met schaapshonden gehouden. Volgens de receptioniste superslaapverwekkend om naar te kijken, maar wij vinden het wel leuk (voor een half uurtje).

Ook in Warrnambool, een volgend stadje aan de kust, blijven we een paar dagen. Lekker gerelaxed en wat gewandeld. We zien een levendige 'sound and laser show' over het vergaan van de Loch Ard, één van de vele schepen die hier op de grillige rotsen is gelopen. Op het kleine eilandje voor de kust wonen pinguins, ze worden bewaakt door twee honden, deze verjagen de vossen en evt. nieuwsgierige mensen die er niet horen te zijn. We proeven heerlijke kaas op de cheesefarm, drinken de goed betaalbare wijn van het land en beginnen vanaf hier aan de Great Ocean Road, die van Warrnambool naar Torquay langs de kust loopt. Alle folders beloven één van de mooiste roadtrips en dit blijkt waar te zijn.

We doen vijf dagen over de 250 km, dus dat is voor ons doen lekker kalmpjes aan. Vanaf de honderduizend viewpoints zien we de meest bizarre kustformaties, prachtige stranden en veel dieren in de bossen met hun grote eucalyptusbomen, het ruikt er heerlijk. We zien emu's, wallabies, kangaroos, papagaaien, tellen zo'n 60 koala's en op het strand vermaak ik me weer uren met het zoeken naar schelpen en de getijdepoeltjes vol zeesterren, anemonen en visjes. We zien er ook een paar dode pinguins en een uitgedroogde zeehond. We willen graag een paar dagen van de Great Ocean Walk lopen, maar dit blijkt helemaal niet zo makkelijk te regelen. Dit hadden we beter moeten voorbereiden. Wel lopen we een paar dagtochtjes en ik heb het zo druk met de koala's (ze zijn zooooooooo cute!) boven m'n hoofd dat struikelen een regelmatig terugkerend fenomeen is. Gelukkig geen ernstige verwondingen.

Torquay blijkt de surfhoofdstad van Australie. Er is zelfs een winkelcentrum alleen met winkels vol surfspullen en het 'blondgebleektezongebruindejongensmetgoddelijklichaam' gehalte is erg hoog, ze lopen met naar heuphoogte afgerolde wetsuits door de straten vaak met een surfplank onder hun arm. The australian dream zeg maar. Michiel is helemaal blij want surflessen is hier helemaal geen probleem. Hij kan de volgende dag al aan de slag en als een paparazzi maak ik stiekem foto's vanuit de duinen van z'n vorderingen. Ook Michiel's haar bleekt ondertussen behoorlijk, al is het meer richting grijs, desondanks is hij één van de weinigen die de eerste les op z'n board kan blijven staan waarschijnlijk dankzij z'n windsurf- en snowboardervaring. Wauw, ik blijk een echte surfdude getrouwd te hebben, awesome! De spier- en rugpijn de volgende dag weerhouden hem niet om gewoon weer de zee in te duiken met z'n surfplank. Het is er ook prachtig weer voor, zon, een briesje, zo'n 27 graden en natuurlijk de perfecte golven. Ik ben ondertussen een zoektocht gestart naar de 'leafy seadragon', een waanzinnig mooi soort zeepaardje dat alleen voor de zuidkust van Australie voorkomt. Helaas is deze alleen te zien met duiken, ze leven te diep om met snorkelen te zien. Toch vind ik, na lang zoeken, op internet een klein verhaaltje over een pier vlak bij Melbourne waar ze door snorkelaars gespot zijn. Dat wordt dus de volgende bestemming!

(filmpje seadragons: http://news.bbc.co.uk/earth/hi/earth_news/newsid_8330000/8330705.stm)